انتشار رابط کاربری MIUI 11 از تاریخ 22 اکتبر (30 مهر ماه) در هند آغاز شده و در مجموع برای 28 محصول عرضه خواهد شد. لیست گوشی هایی که آپدیت MIUI 11 را دریافت می کنند در ادامه ملاحظه می کنید:
البته شیائومی می گوید تاریخ های فوق بر اساس برنامه های این شرکت تنظیم شده اند و ممکن است تغییر کنند.
شیائومی دوم مهر ماه امسال به طور رسمی از رابط کاربری MIUI 11 با تغییرات گسترده رونمایی کرد. در این ویرایش طراحی آیکون ها که از ویرایش 6 دست نخورده باقی مانده بودند تغییر کرده است.
آیکون ها در رابط کاربری جدید از طراحی مینیمال و فلت برخوردار بوده و کاربر می تواند ابعاد آنها را تغییر دهد. شیائومی قول داده تا ثبات در تمام المان های بصری رابط کاربری به چشم خورده و انیمیشن ها نرم تر باشند.
یکی دیگر از قابلیت های جدید MIUI 11، حالت ultra power saving mode است. با فعال کردن این حالت تمامی اپ ها و قابلیت ها (به غیر از قابلیت ارسال پیامک و تماس) غیر فعال شده و نمایشگر برای کاهش مصرف باتری سیاه و سفید می شود.
از دیگر ویژگی های قابل توجه در رابط کاربری مذکور می توان به اضافه شدن حالت تاریک یا دارک مود سراسری اشاره کرد که مرورگر و اپلیکیشن ها را نیز به حالت تاریک می برد.
همه چیز درباره اندروید 10هر آنچه که باید از اندروید 10 بدانید
شهریور ۱۴, ۱۳۹۸
42,493
همه چیز درباره اندروید 10 | تکنولوژی نیوز
اندروید 10 هم مثل هر بروز رسانی اندرویدی دیگری، یک بروزرسانی از سیستم عامل است که اکثر کاربران پس از یکسال آن را انجام می دهند. این روند در مقایسه با بروزرسانی های سریع و گسترده آیفون و IOSبسیار کند و آهسته به نظر می رسد. برخی سال ها مشتاق به انجام آن نیستید و برخی سال ها همگام با آن پیش می روید. اما هر سال تفاوتی ایجاد نمی شود و این شاخصه اکوسیستم عملکرد اندروید است.
اندروید 10
امسال هم مانند سال گذشته، بررسی خود از اندروید را با ذکر حقایقی درباره این بروزرسانی ها ارائه می دهم، چرا که این واقعیت در مقایسه با شاخصه های اصلی OSاز اهمیت بیشتری برای مردم برخوردار می باشد. امکان پیشرفت اندکی در مقایسه با سال گذشته وجود دارد- اگرچه گوگل به شدت بر این موضوع تاکید می کند- و در حال حاضر تنها افرادی که می توانند بروزرسانی اندروید را انجام بدهند، دارندگان گوشی های پیکسل هستند.
دارندگان پیکسل درخواهند یافت که اندروید 10 قابلیت هایی برجسته تر، اهمیت بیشتر برای حفاظ حریم شخصی و اندکی سردرگمی را با خود به همراه خواهد داشت. این نسخه دارای قابلیت هاییجالب توجه است. برخی از آن ها حقیقتا جذاب و برخی نیز به نوعی قدیمی و تکراری هستند. اما این OS تصویری کامل و شفاف از اندروید بعدی را ارائه نمی دهد بلکه برای رفع ایرادات در نسخه های قبلی طراحی شده است. رفع ایرادات حرکتی بزرگ و مهم است اما سبب می شود عده معدودی که در سال آینده بروزرسانی را انجام می دهند، آن را رنجش آور احساس کنند.
جسچرها
شاخصه ای که هر کاربر اندروید 10 به آن توجه خواهد داشت و همان چیزیست که در بتاهای اندروید Q توجه زیادی را به خود جلب کرده است، یعنی سیستم جدید جسچر. این قسمت کمی چالش برانگیز است، چرا که از یکسو کاملا دستخوش تغییر شده است و از سویی دیگر کارکردی متفاوت با دیگر اپلیکیشن های اندروید دارد، در نتیجه اندگی گمراه کننده است.
در سیستم جدید جسچر- که انتخابی است- تمام دگمه هایی که در قسمت پایین قرار داشتند،جای خود را به یک تصویر میله مانند داده اند(مثل آیفون). علاوه بر این، مثل آیفون می توانید آن را حرکت بدهید و با سرعت بیشتری به اپلیکیشن هایی که می خواهید برسید. برخلاف iOS، اندروید از یک جعبه اپلیکیشن بهره می برد. برای رسیدن به این جعبه، هنگامی که در صفحه اصلی هستید، حرکتی از پایین صفحه به سمت بالا را انجام بدهید. مهمترین دگمه ای که برای جسچرهای این اندروید وجود ندارد، این دگمه است:back(برگشت). راه حل گوگل برای این مسئله، اختصاص تمام سمت راست و چپ صفحه نمایش به آن است.
Google Assistantهم جسچر جدیدی دارد: حرکتی اریب از هر دو گوشه پایینی را انجام بدهید. در صفحه اصلی دو خط منحنی کوچک پدیدار می شوند که گاهی مانند اشاره به وجود جسچرهای بیشتر به نظر می رسند.
بنابراین:
·حرکت از پایین: رفتن بههوم و صفحه نمای کلی
·حرکت از قسمت پایین روی صفحه هوم: باز کردن جعبه اپلیکیشن
·کشیدن انگشت به سمت پایین: تغییر اپلیکیشن ها
·کشیدن از هر دو سو: بازگشت
·حرکت اریب از گوشه های پایینی: Google Assistant
·کشیدن انگشت از پایین به بالا: باز شدن تنظیمات سریع (Quick Settings) و اعلان ها
به نظر پیچیده می آید، چرا که بسیار پیچیده است. باید نکته های زیادی را به خاطر بسپارید. اما با چند دقیقه استفاده از اندروید 10، همه چیز را یاد می گیرید وبه آن عادت می کنید. انیمیشن ها به زیبایی آیفون نیست، اما آنقدر هم بد نیست که آزاردهنده باشد. همه چیز خوب و زیباست، اما در جهان اندروید کمی لرزان به نظر می رسد. فکر می کنم دلیل این امر مقاومت در برابر تغییر و نارضایتی از هر چه شبیه تر شدن به آیفون باشد.
اما دلیل واقعی آن می تواند روش طراحی اپلیکیشن های اندروید باشد. پیش از اندروید 10، می توانستید با حرکتی از حاشیه سمت چپ، جعبه اپلیکیشن ها را باز کنید. در اندروید 10، این حرکت شما را به عقب می برد. گوگل تلاش کرده است تا کاربران را به تغییری بسیار عجیب خرسند سازد که منتهی به اعتراضاتی شده است.
همه این جزئیات را پیشتر توضیح دادم و حالا چند هفته ایست که با جدیدترین سیستم جسچر کار می کنیم. از عدم امکان کشیدن انگشتان در جعبه ها راضی نیستم اما با تغییراتی که گوگل ایجاد کرده است موافقم. حالا رفتن به عقب تبدیل به یک جسچر بزرگ شده است: با کشیدن انگشت در یکسوی گوشی. انجام آسان مهمترین حرکت در گوشی اندروید مهمتر از جعبه اپلیکیشن هاست.
اگرچه گزینه برگشت به عقب با دگمه ها هنوز هم وجود دارد، اما من آن را نمی خواهم. پیشنهاد می کنم تغییرات را ایجاد، چند هفته ای از آن ها استفاده کنید و خواهید دید که آن ها را به دگمه ها ترجیح می دهید. من که این احساس را داشتم. امیدوارم سازندگان اپلیکیشن، هرچه سریعتر سازگاری های لازم برای این جسچر را در برنامه های خود لحاظ کنند. علاوه بر این تصور می کنم که گوگل قصد ایجاد تغییراتی در اندروید 11 را هم دارد، پس خیلی به این ها عادت نخواهم کرد.
همه چیز درباره اندروید 10 | تکنولوژی نیوز
تم تاریک (دارک)
ارائه یکحالت تاریک ( گوگل آن را «تم» نامیده، اگرچه جز حالت روشن و تاریک هیچ تم دیگری را ارائه نمی دهد) نیز در این نسخه وجود دارد. حدس بزنید گوگل چه تغییراتی را ایجاد کرده است؟ صفحه های بیشتری دارای پس زمینه تاریک هستند. کار بیشتری روی نمایش بهتر حالت تاریک انجام شده است و طراحان اندروید کار خود را آنقدر خوب انجام داده اند که متوجه بشویم. متاسفانه طراحان اپلیکیشن های گوگل، پشتیبانی برنامه هایشان از تم تاریک را در اولویت قرار نداده اند و با اینکه گوگل خبرهایی حاکی از کار بر روی آن را اعلان کرده است اما در حال حاضر خیلی از آن ها حالت تاریک را پشتیبانی نمی کنند.
همه چیز درباره اندروید 10 | تکنولوژی نیوز
حالت فوکوس و اعلان ها
گوگل امکان دسترسی به قابلیتی جدید با عنوان حالت فوکوس (Focus Mode) را بوجود آورده است که نوعی ترکیب عجیب میان تایمرهای اپلیکیشن در Digital Wellbeing و Do Not Disturb است. حالت فوکوس امکان قرار دادن برخی اپلیکیشن های آزاردهنده در فهرست سیاه(بلک لیست) را برایتان بوجود می آورد. بنابراین زمانیکه این حالت را فعال می کنید، آناپلیکیشن ها خاکستری رنگ شده و در پس زمینه قرار میگیرند. در این حالت، برنامه های مذکور اعلانی برای شما نمی فرستند و در صورت اقدام برای راه اندازی آن ها، با این پیام روبرو می شوید:«هی، مگه خودت نخواستی این برنامه ها رو غیرفعال کنیم؟»
قابلیت خوبیست- و در مقایسه با Do Not Disturb مفیدتر است، چرا که ممنوعیت برای همه اعلان ها نیست-اما اگر بخواهید رابطه خود با گوشیتان را از طریق ابزار اندروید تغییر بدهید، باید تنظیماتی را صورت بدهید:
1.Do Not Disturb
2.App Timers in Digital Wellbeing
3.تنظیمات اولویت اعلان
4.کانال هایی درون اعلان ها (برای اپلیکیشن هایی کهتنظیمات متفاوت را برای انواع متفاوت ارائه می دهند).
5.کنترل والدین
زیاد به نظر می رسد، اما با سیستم جسچر جدید می توانید برخوردی نسبتا طبیعی را با همه موارد ذکر شده داشته باشید. برای مثال کنترل والدین مستقیما از تنظیمات Digital Wellbeingتنظیم می شود و فوکوس مد شما را وارد برنامه خوداموری می کند که همه چیز را توضیح می دهد. اعلان ها هنوز همان موتور کوچک را دارند کهامکان تغییر مستقیم تنظیمات را به شما می دهد، اما بجای تنظیمات پیچیده، دگمه ای وجود دارد که کاررا برایتان آسان می کند.
در مجموع، راه حل گوگل برای زیر و بم های گوشی های هوشمند، ارائه بیشترین اطلاعات و برنامه های ممکن به کاربران است که به نوبه خود بسیار طاقت فرسا به نظر می رسد. این حوزه دیگری از اندروید 10 است که تصور می کنم- حداقل امیدوارم- سال آینده بیشتر مورد توجه قرار بگیرد، چرا که بار سنگین یادگیری و آشنایی با چارچوب های مختلف را روی دوش کاربران قرار می دهد.
همه چیز درباره اندروید 10 | تکنولوژی نیوزمجوزها، محرمانگی و بروزرسانی ها
اکنون مهمترین بروزرسانی ها در اندروید 10، محدودیت هایی جدید برای عملکرد برنامه ها و اطلاعاتی که می توانند به آن ها دسترسی داشته باشند است. گوگل فهرستی طولانی از آن ها را ارائه داده است، اما با نگاه به آن ها می بینیم هیچ نکته محدودکننده ای وجود ندارد. از مهمترین تغییرات می توان به تنظیمات جدید برای مجوزهای موقعیت مکانی اپلیکیشن ها اشاره کرد. برای اولین بار، کاربران قادر به انتخاب گزینه ای جدید هستند کهتنها در زمان استفاده از اپلیکیشن امکان فهمیدن موقعیت مکانی آن ها به دیگران را می دهد. و مانند iOS 13، اندروید 10 نیز اعلان هایی را جهت یاداوری فعال بودن موقعیت مکانی به شما می دهد. نکات دیگری در رابطه با محرمانگی وجود دارند که خیلی به آن ها نخواهم پرداخت، اما در ذیل به چند مورد اشاره می کنم:
·اپلیکیشن ها امکان دسترسی به شناسه های ابزار غیرقابل تغییر را نخواهند داشت، در نتیجه کار ردیابی شما سخت تر خواهد بود.
·اپلیکیشن ها اجازه راه اندازی بدون صدا و اجرا در پس زمینه را ندارند، اعلان هایی در رابطه با عملکرد آن ها را خواهید دید.
·دسترسی به دوربین محدودتر است.
·دسترسی به اطلاعات وای فای نیز محدودتر بوده و از آنجا که وای فای موقعیت مکانی شما را نشان می دهد، اپلیکیشن ها نیاز به مجوز موقعیت مکانی جهت مشاهده اطلاعات در رابطه با شبکه شما خواهند داشت.
تغییر دیگر در اندروید 10 با عنوان «Project Mainline» شناخته می شود و به گوگل امکان نمایش بروزرسانی های امنیتی کلیدی از طریق گوگل پلی استور را می دهد. شاید این نکته رویای تولیدکنندگان و متصدیان شبکه ها نباشد، اما حداقل یک گام در جهتی درست خواهد بود. این گزینه تنها روی گوشی هایی کهاندروید 10 را بصورت پیشفرض روی خود دارند قابل دسترسی خواهد بود.
گوگل منوهای تنظیمات خود را به شکلی اصلاح کرده است که تمامی تنظیمات حریم شخصی به راحتی در آن قابل دسترسی هستند. خیلی خوب است که همه چیز در یکمحل مشخص قرار دارند، اما ارائه تصویری بهتر از عملکرد و آنچه که اپلیکیشن ها انجام می دهند اقدام بهتری خواهد بود. دوست دارم که این بخش، میانبرهایی بهداشبوردهای مختلف گوگل را به منظور تنظیمات حساب گوگل در خود جای می داد. امیدوارم اینقابلیت در گوشی هایی غیر از پیکسل هم کارگذاری شود و گوگل می بایست از تولیدکنندگان بخواهد تا لینک های مشابهی در زمینه حریم شخصی را در محصولات خود قرار بدهند. متاسفانه برجسته ترین قابلیت اندروید 10 هنوز موجود نیست: لایوکپشن. سال گذشته که آن را امتحان کردم تحت تاثیر سرعتش قرار گرفتم. این قابلیت می توانست کمک خوبی برای ناشنوایان و افراد دارای مشکل شنوایی باشد، اما تا اواخر سال خبری از آن نخواهد بود وآن را تنها روی گوشی های پیکسل خواهیم دیدو
اما آخرین جمله در رابطه با اندروید: «وقتی آن را می خواهید در دسترس شما نخواهد بود و ابتدا کاربران پیکسل آن را خواهند داشت». بروزرسانی اندروید به این شکل است و حالا مشخص می شود که گوگل هم خواستار تغییرات است و هم تمایلی به ایجاد تغییرات ریشه ای در اکوسیستم اندروید، به منظور حل ایرادات، را ندارد. بروزرسانی های حریم شخصی در اندروید 10 آنقدر مهم هستند که می ترسم دیگر امکان خرید این گوشی ها توسط بیشتر افراد وجود نداشته باشد. جسچرها و تم تاریک گزینه های خوبی هستند اما تغییری اساسی در ماهیت OSایجاد نکرده و قابلیت هایی جدید را برای آن به همراه نمی آورند.
همه چیز درباره اندروید 10 | تکنولوژی نیوز
یکی از جذابترین نکات در رابطه با اندروید، تمایل گوگل به آزمودن ایده های جدید است و تصورم بر این است که این آزمایش ها ارزش اجرا را دارند. با اندروید 10، بیشتر قابلیت ها شکل آزمونی را برای کاربر دارند نه شکل تجربه. کار هیچ نرم افزاری حقیقتا تایید و تمام شده نیست، اما اندروید آن ها را در خود جای داده است. همیشه این حس وجود دارد که نسخه مذکور، نسخه نهایی نیست. جسچرهای جدید از سوی کاربران و تولیدکننده ها رد می شوند. تفاوت های گمراکننده میان فوکوس مد، Do Not Disturb و App Timers نشان می دهند که گوگل جواب درست را نمی داند، یعنی اندروید 10 در مرحله آزمون است
ساعتهای هوشمند اپل احتمالا تا هفته آینده به فناوری ردیابی خواب مجهز میشود و کاربران میتوانند از آن استفاده کنند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ساعت هوشمند اپل یا همان Apple Watch احتمالا از هفته آینده میلادی به سیستم ردیابی خواب (sleep tracking) مجهز خواهد شد. این ویژگی میتواند گام بسیار مهمی در تنظیم رفتار روزانه کاربران و کمک به ارتقاء سلامتی آنها باشد.
البته انتشار این خبر برای کاربران تعجبآور نبود، ماه جاری برای اپل فصلی جدید در عرضه محصولات و دستگاههای جدید این شرکت محسوب میشود و از همین رو اپل با حداکثر تلاش، از فرصت استفاده کرده تا علاوه بر معرفی گوشیهای آیفون ۱۱، محصولات پیشین خود را نیز ارتقاء داده و کاربران بیش از گذشته به سمت استفاده از دستگاههای متنوع خود جذب کند.
افزوده شدن ویژگی پرکاربرد به ساعتهای هوشمند اپل طبق اعلام قبلی شرکت اپل سه گانه آیفون ۱۱ در تاریخ ۱۹ شهریور سال جاری معرفی میشود و به طور حتم عجله اپل برای اضافه کردن sleep tracking به ساعتهای هوشمند خود همزمانی با معرفی جدیدترین مدلهای آیفون است. سیستم ردیابی خواب، کیفیت و زمان مورد نیاز برای خواب کاربران را از طریق اطلاعاتی نظیر میزان فعالیت بدنی در روز، ضربان قلب و چگونگی صدا مشخص میکند.
ساعت Apple Watch با در نظر گرفت الگویی مناسب و ایدهال برای سلامتی کاربر خود برنامهای جامع از خواب را به او رائه میدهد و در زمان لازم برای خواب هشدار میدهد و پس از تکمیل زمان مورد نیاز برای استراحت نیز با آلارم کاربر خود را بیدار میکند. تمامی قابلیتهای جدید اپل واچ در قالب سیستم عامل مخصوص ساعتهای هوشمند این شرکت یا WatchOS به کاربران ارائه میشود.
با اپلواچ جدید دیگر لازم نیست در طول مدت شبانه روز نگران میزان زمان مورد نظر برای خواب باشید و تنها کافی است Apple Watch خود را به همراه داشته باشید تا نظم مناسب برای فعالیت و خواب را در زندگیتان مهیا سازد.
پژوهشگران میخواهند از شبکههای عصبی فناوری تشخیص چهره بهکاررفته در گوشیهای هوشمند برای تجزیهوتحلیل نقشههای کیهانشناسی و شناسایی مادهتاریک استفاده کنند.
آیا میتوان از فناوری بهکاررفته در تشخیص چهرهی کاربر در گوشیهای هوشمند برای رمزگشایی اسرار جهان نیز بهره گرفت؟ شاید این پرسش عجیب بهنظر برسد؛ ولی گروهی از پژوهشگران علم و فناوری دانشگاه ایتیاچ زوریخ عملا بهدنبال یافتن پاسخی مناسب برای آن هستند.
پژوهشگران با کمک انواعی از شبکههای عصبی مبتنیبر هوش مصنوعی که در فناوری تشخیص چهره بهکار میرود، موفق شدهاند ابزار هوش مصنوعی بسازند که میتواند نقشی تعیینکننده در اکتشاف یکی از مرموزترین پدیدههای جهان هستی، یعنی مادهتاریک (Dark Matter) ایفا کند. فیزیکدانان میگویند درک این مادهی مرموز کلید پاسخ به بنیادیترین پرسشهای حوزهی جهانشناسی است. جانیس فلوری، یکی از دانشجویان دورهی دکتری مشغول در آزمایشگاه ایتیاچ زوریخ است که درزمینهی کاربرد شبکههای عصبی در حل مسائل کیهانی فعالیت میکند. او در مصاحبه با دیجیتالترندز میگوید:
الگوریتمی که استفاده میکنیم، بسیار شبیه به الگوریتمی است که در فناوری تشخیص چهره بهکار میرود. زیبایی هوش مصنوعی در این است که میتواند فرایند یادگیری را از هر نوع دادهای آغاز کند. در مثال تشخیص چهره، هوش مصنوعی بهگونهای آموزش میبیند که بتواند چشمها و دهان و بینی را تشخیص دهد؛ درحالیکه ما بهدنبال ساختارهایی هستیم که بتواند سرنخهایی دربارهی مادهتاریک بهدستمان دهد. این الگوی تشخیص هستهی اصلی الگوریتم است. درنهایت، ما تنها آن را برای تفسیر پارامترهای اصلی کیهانشناسی بهکار گرفتهایم.
اهمیت مادهتاریک
پرسش مهم این است: پژوهشگران واقعا بهدنبال چه چیزی هستند؟ هماکنون نمیتوان دربارهی این موضوع اظهارنظر قطعی کرد؛ همانگونه که دادستان مشهور دادگاه عالی ایالات متحده، پاتر استوارت، در جملهای بهیادماندنی میگوید: «من زمانی میتوانم چیزی را درک کنم که بتوانم آن را ببینم». بااینحال، مشکل اصلی دربارهی مادهتاریک همین است که هرگز نمیتوان آن را دید.
نظریهی وجود مادهتاریک حدود یک قرن پیش مطرح شده است. تصور میشود ۲۷ درصد جهان متشکل از این مادهی مرموز باشد. این میزان چیزی حدود ۶ برابر کل مادهی معمولی موجود در جهان است. تمام آنچه در جهان میبینید؛ از ذرات تشکیلدهندهی کهکشانها، ستارگان، سیارهها و خود زمین فقط بخش بسیار کوچکی از کل مادهی موجود در جهان است. بخش اعظم این ماده با ابزارهای ما رهگیریکردنی نیست. این بخش بزرگ از دنیای ماده نامرئی است و حتی میتواند از درون مادهی عادیای عبور کند که ما میبینیم.
۲۷ درصد جهان از مادهتاریک تشکیل شده است؛ یعنی چیزی حدود ۶ برابر کل مادهی معمولی موجود در جهان
با اینکه مادهتاریک دیدنی نیست، وجود آن بهواسطهی دانستههای فعلی ما دربارهی طرزکار جهان پیشبینیپذیر است. دانشمندان میدانند سرعت گردش کهکشانها بهحدی است که هرگز نمیتوانست بهواسطهی گرانش ناشی از مادهی معمولی دوام آورد و باید فورا فرومیپاشید. بنابراین، مادهتاریک تعریف شد تا بتواند توضیحدهندهی میزان گرانش موردنیاز برای پایدار نگهداشتن کهکشانها باشد. بهدلیل وجود همین مادهتاریک است که مادهی معمولی میتواند در قالب اجرام آسمانی و ستارگان و سیارهها در جهان وجود داشته باشد.
لنز گرانشی ضعیف
تلاش برای دیدن آنچه نامرئی است، خود بزرگترین مشکل است؛ اما خوشبختانه راهی وجود دارد که دانشمندان بتوانند محل احتمالی حضور مادهتاریک را حدس بزنند. این کار ازطریق رصد اعوجاجهای ایجادشده در مسیر نور ناشی از کهکشانهای دورتر در حضور کهکشانهای بزرگتر امکانپذیر خواهد بود. این روش بهنام لنز گرانشی ضعیف (Weak gravitational lensing) معروف است.
رصد نواحی حاشیهای خوشههای کهکشانی عظیم به ستارهشناسان اجازه خواهد داد اعوجاج تصویر بهدستآمده از کهکشانهای پسزمینه را شناسایی کنند. با مهندسی معکوس این اعوجاجها، دانشمندان خواهند توانست نقاطی را شناسایی کنند که بیشترین تراکم ماده (چه از نوع مرئی و چه از نوع نامرئی) را دارند. این پدیده چیزی شبیه به دیدن سراب در یک روز گرم است؛ سرابی که ناشی از تصاویری مبهم و پراعوجاج از اشیائی در دوردست هستند. فلوری توضیح میدهد:
در گذشته، فرد مجبور بود برای مطالعهی پدیدهی لنز ضعیف، بهصورت دستی ویژگیهای لازم را گزینش کند. این روند بسیار پیچیده است و هیچ تضمینی وجود ندارد که ویژگیهای گزینششده تمامی اطلاعات مربوط را شامل باشند. ما این مشکل را با کمک هوش مصنوعی حل کردهایم. شبکهی عصبی کانولوشنال استفادهشدهی ما در تشخیص الگو برتری دارد.
شبکهی عصبی کانولوشنال نوعی هوش مصنوعی برگرفته از ساختار مغز است که بیشتر برای طبقهبندی تصاویر بهکار گرفته میشود. نورونها درون چنین شبکهای از قابلیت آموزشپذیری مشابه با شبکههای عصبی معمولی برخوردار هستند؛ بااینحال، ازآنجاکه ورودی چنین الگوریتمی فقط تصاویر هستند، سازندگان آن میتوانند در تعداد پارامترهای تعریفپذیر در شبکه صرفهجویی بیشتری کنند. نتیجهی چنین رویکردی افزایش بازدهی کل سیستم خواهد بود. دکتر توماش ککپروزاک، یکی از نویسندگان پژوهش اخیر میگوید:
به بیان ساده با واردکردن حجم عظیم داده، شبکه مجموعهای از فیلترهای پیچیده را تولید میکند تا اطلاعات مفید را از نقشهها استخراج کند. سپس شبکه تلاش میکند این فیلترها را بهشیوهای ترکیب کند تا دقیقترین پاسخ ممکن را دراختیارمان بگذارد.
استخراج پارامترهای کیهانشناسی
پژوهشگران شبکهی عصبی خود را با مجموعهای از دادهها آموزش دادند. پیشتر، رایانه این دادهها را با هدف شبیهسازی جهان تولید کرده بود. این رویه به شبکه اجازه داد بهصورت مکرر نقشههای مربوط به مادهتاریک را تجزیهوتحلیل کند تا نهایتا بتواند پارامترهای کیهانشناسی را از دل تصاویر واقعی آسمان شب استخراج کند. براساس تجزیهوتحلیلهای آماری، فرایند اخیر بهبودی ۳۰ درصدی در مقایسه با روشهای سنتی از خود نشان داده است. فلوری درادامه توضیح میدهد:
الگوریتمهای هوش مصنوعی در مرحلهی آموزش، به دادههای فراوانی نیاز دارند. بسیار مهم است که این دادههای آموزشی تا حد امکان دقیق باشند؛ در غیر این صورت، الگوریتم ویژگیهایی را آموزش خواهد دید که در دادههای واقعی وجود ندارند. برای موفقیت در این امر، باید شبیهسازی بزرگ و دقیقی پیادهسازی کنیم که البته بسیار دشوار خواهد بود. پسازآن، باید الگوریتم را بهگونهای دستکاری کنیم تا بهترین عملکرد حاصل شود. با آزمودن چندین معماری شبکه میتوان عملکرد را بهینهسازی کرد.
در مرحلهی بعدی، پژوهشگران از شبکهی عصبی آموزشدیدهی خود برای تجزیهوتحلیل نقشههای واقعی مادهتاریک استفاده میکنند. این نقشهها از مجموعهدادههای موسوم به KiDS-450 مربوط به تلسکوپ نقشهبرداری VLT در شیلی استخراج میشوند. این مجموعهدادهها مساحتی بهوسعت ۲،۲۰۰ برابر مساحت کرهی ماه را پوشش میدهند؛ مجموعهای عظیم که اطلاعات مربوط به ۱۵ میلیون کهکشان را دربر میگیرد.
استخراج پارامترهای کیهانشناسی اولین مورد از کاربرد هوش مصنوعی برای تحلیل دادههای واقعی کیهانشناسی است
ازآنجاکه حجم این دادهها بیشازاندازه بزرگ است، پژوهشگران برای راهاندازی هوش مصنوعی خود به ابررایانه نیاز داشتند. آنها سیستم خود را روی رایانهای واقع در مرکز ملی ابرپردازش سوئیس واقع در لوگانو پیادهسازی کردند. ابررایانههای واقع در این مرکز برای تمامی دانشگاهها و مؤسسههای تحقیقاتی سوئیس دردسترس است. یکی از نکات جالب دربارهی این مرکز، تمهیدات خنکسازی درنظر گرفتهشده برای رایانهها است. این رایانهها بهحدی قدرتمند هستند که برای جلوگیری از گرمایش بیشازحد آنها، به پمپاژ آب از دریاچهی لوگانو به مرکز با دبی ۴۶۰ لیتربرثانیه نیاز خواهد بود.
ظهور هوش مصنوعی کیهانشناس
فلوری میگوید این اولین مورد از کاربرد هوش مصنوعی برای دادههای واقعی کیهانشناسی است که تمامی جنبههای عملی مرتبط با آن را نیز شامل میشود. او میافزاید:
میتوانیم ثابت کنیم این روش میتواند با استفاده از مجموعهدادهی نسبتا کوچک، نتایجی یکپارچه ارائه کند. امیدواریم از این روش نهتنها برای رصدهای بزرگتر، بلکه برای اندازهگیری تعداد بیشتری از پارامترهای کیهانشناسی و شناخت ویژگیهای دیگر اخترفیزیک بهره ببریم. همچنین، امیدواریم بتوانیم به بینش تازهای دربارهی بخشهای تاریک جهان هستی دست یابیم.
بنابر گفتهی فلوری، تیم پژوهشی اکنون به اطلاعاتی فراتر از مجموعهدادهی KiDS-450 دسترسی پیدا کرده است و اکنون مجموعهدادههای جدیدتر و بهتری دراختیار آنها قرار دارد؛ بهویژه دربارهی موضوع انرژی تاریک که دانشگاهها و مؤسسههای ایالات متحده، برزیل، بریتانیا، آلمان، اسپانیا و سوئیس نقشهبرداری بزرگمقیاسی (شامل طیف مرئی و فروسرخ) کردهاند. فلوری میافزاید:
بااینحال، پیش از آنکه مجموعهدادههای جدید را تجزیهوتحلیل کنیم، به توسعهی روشهای جدیدتری نیاز داریم تا بتوانیم این حجم بزرگ از دادهها را مدیریت کنیم. درحالحاضر، مشغول آزمایش چنین روشهایی هستیم. بعد از این مرحله، دربارهی مجموعهدادهی بعدی صحبت خواهیم کرد. هنوز نمیتوانم چهارچوب زمانی خاصی تعیین کنم؛ چراکه چنین امری به نوع مجموعهدادهی انتخابی و الزامات مربوط به شبیهسازی آن وابسته خواهد بود.