فناوری تشخیص چهره - افراد با صحبت‌کردن معمولی هم می‌توانند ویروس کرونا را منتقل کنند

سرفه یا عطسه ممکن است تنها راهی نباشد که افراد عوامل بیماری‌زا نظیر ویروس کرونای جدید را به دیگران منتقل می‌کنند. به‌نقل از مطالعه‌ای تازه، صحبت‌کردن نیز می‌تواند قطره‌هایی چنان کوچک را به بیرون پرتاب کند که قادر به باقی‌ماندن در هوا به‌مدت هشت تا ۱۴ دقیقه هستند. ممکن است به کمک این پژوهش که روز چهارشنبه در نشریه‌ی PNAS منتشر شد، توضیح داد که افراد بی‌علامت یا دارای علائم خفیف چگونه در سکونتگاه‌های بسته نظیر دفاتر، خانه‌های سالمندان، کشتی‌های تفریحی و دیگر فضاهای محدود، دیگران را آلوده می‌کنند.

باوجود اهمیت مطالعه جدید، شرایط آزمایشی آن باید در موقعیت‌های بیشتر در دنیای واقعی تکرار شود و پژوهشگران هنوز نمی‌دانند که چه مقدار ویروس باید از فردی به فرد دیگر منتقل شود تا عفونت رخ دهد. بااین‌حال، یافته‌های پژوهش جدید بر ضرورت پوشیدن ماسک و رعایت دیگر اقدامات احتیاطی در محیط‌های یادشده به‌منظور کاهش انتشار ویروس کرونا تأکید می‌کند.

دانشمندان موافق‌اند که ویروس کرونا در اغلب موارد با قرارگیری درمعرض قطرات بسیار کوچک تنفسی از فرد به فرد منتقل می‌شود. این قطرات وقتی از بدن فرد خارج شوند، معمولا پس از طی فاصله‌ی کمتر از دو متر روی زمین سقوط می‌کنند. قطرات ممکن است روی سطوحی نظیر دستگیره‌ی در بنشینند و سپس افراد با لمس ذرات ویروسی باقی‌مانده، آن‌ها را به صورتشان منتقل کنند؛ اما برخی قطرات می‌توانند در هوا باقی بمانند و افراد آن‌ها را استنشاق کنند.

آزمایش‌های دقیق نشان داده است که سرفه یا عطسه‌کردن چگونه می‌تواند انفجاری از هوای ترکیب‌شده با بزاق یا مخاط تولید کند که درصورت بیمار بودن فرد، قادر است صدها میلیون ذره‌ی ویروسی را به درون هوا بفرستد. یک سرفه می‌تواند نزدیک به ۳ هزار قطره‌ی تنفسی بیرون دهد؛ درحالی‌که با عطسه‌کردن ممکن است تا ۴۰ هزار قطره تولید شود.

پژوهشگران مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های کلیوی و گوارشی و دانشگاه پنسیلوانیا برای آنکه دریابند چه مقدار قطره درجریان گفتگویی معمولی تولید می‌شود، از داوطلبان خواستند تا واژگان «سالم بمان» را چندین بار تکرار کنند. درحالی که شرکت‌کنندگان در انتهای باز جعبه‌ای مقوایی صحبت می‌کردند، پژوهشگران درون آن را لیزرهای سبز روشن و انفجار قطرات تولیدشده به‌دست افراد را ردیابی کردند.

نور لیزر پراکندگی قطرات را در محیط آزمایشی نشان می‌دهد

اسکن‌های لیزر نشان داد که درحین صحبت، تقریبا ۲۶۰۰ قطره‌ی کوچک در ثانیه تولید شد. وقتی پژوهشگران برپایه‌ی مطالعات پیشین، مقدار و اندازه‌ی قطرات تولیدشده در حجم‌های مختلف را بررسی کردند، دریافتند که بلندتر صحبت‌کردن می‌تواند قطرات بزرگتر و همچنین بیشتری تولید کند. هرچند دانشمندان قطرات گفتاری تولید‌شده به دست افراد بیمار را ثبت نکردند، مطالعات پیشین مقدار دقیق مواد ژنتیکی ویروس کرونا را که می‌توان در مایعات دهان بیماران معمولی یافت کرد، محاسبه کرده‌اند. براساس این یافته، پژوهشگران برآورد کردند که یک دقیقه صحبت‌کردن با صدای بلند می‌تواند دست‌کم هزار قطره‌ی حاوی ویروس تولید کند.

پژوهشگران همچنین دریافتند که هرچند قطرات کوچک به‌محض خروج از دهان فرد دراثر خشک‌شدن کوچک می‌شوند، همچنان می‌توانند به‌مدت هشت تا ۱۴ دقیقه در هوا شناور بمانند. آن‌طور که نویسندگان در مطالعه نوشته‌اند «این مشاهدات تأیید می‌کند که احتمال درخورتوجهی وجود دارد که صحبت‌کردن معمولی به انتقال هوابرد ویروس در محیط‌های محدود منجر شود.»

پژوهشگران ادغان دارند که آزمایش آن‌ها در محیط کنترل‌شده با هوای راکدی انجام شده که ممکن است بازتاب‌دهنده‌ی  آن چیزی نباشد که در اتاق‌های دارای تهویه‌ی مناسب رخ می‌دهد؛ اما آن‌ها همچنان معتقدند که مقادیر گزارش‌شده در پژوهش «به‌طرز محافظه‌کارانه تخمین‌های حد پایین» هستند؛ زیرا برخی افراد بار ویروسی بالاتر دارند؛ بدین معنا که ممکن است قطراتی با چندهزار ذره‌ی ویروسی بیشتر از حد متوسط تولید کنند.